Χρήστος Μήτσιος: «Ο διαιτητής δικάζει στο δευτερόλεπτο»

Η «Αθλητική Γνώμη» φιλοξενεί σήμερα στις σελίδες της τον Χρήστο Μήτσιο, έναν πραγματικό αθλητή, σε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης... 

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη διαιτησία;

«Εντελώς τυχαία. Όταν τελείωσα τη γυμναστική ακαδημία  και το στρατιωτικό ήρθα στα Γιάννενα και ψαχνόμουνα για σεμινάρια που αφορούσαν τον αθλητισμό. Εκείνη τη στιγμή γινόταν ένα σεμινάριο διαιτησίας στο σύνδεσμο, τον Δεκέμβριο του 1999. Το παρακολούθησα, ενώ ήδη ήμουν διαιτητής μη εν ενεργεία στο μπάσκετ, με σκοπό να πάρω την ιδιότητα του διαιτητή ποδοσφαίρου προκειμένου να είμαι γνώστης των κανονισμών σε περίπτωση που εργαζόμουν σε κάποια ομάδα. Δεν είχα σκοπό να παίξω διαιτητής, όμως ο τότε πρόεδρος κ. Φίλος μου είπε να κάνω μερικά παιχνίδια Ξεκίνησα από το παιδικό, μου άρεσε, μπήκα ως βοηθός στη Δ’ Εθνική και μετά ανέβηκα σιγά-σιγά τις κατηγορίες».

Ποιοί σε βοήθησαν στα πρώτα διαιτητικά σου βήματα;

«Είχαμε σαν νέοι διαιτητές καλές παραστάσεις, αφού την περίοδο εκείνη ο Μπριάκος ήταν διεθνής διαιτητής, ο Δάλλας διεθνής βοηθός, ενώ υπήρχαν στις εθνικές κατηγορίες οι Δραγάτης, Κύρκος, Κοζανίτης, Εμβραϊζογλου και μας βοήθησαν πολύ. Σημαντικό κομμάτι ήταν στο ξεκίνημα οι καθηγητές μας, ο κ. Κρικώνης και ο κ. Μάντζιος, οι οποίοι ακόμη και σήμερα ενδιαφέρονται και μας παίρνουν τηλέφωνο για να δούνε πως πήγαμε στα παιχνίδια. Πρέπει να σου πω ότι τόσο ο πρόεδρος της Ε.Π.Σ.ΗΠ. κ. Μάντζιος, όσο και ο τότε πρόεδρος του Συνδέσμου κ. Φίλος, όπως και όλοι οι πρόεδροι που πέρασαν, βοήθησαν με τον τρόπο τους για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα».

Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να φτάσεις στη Σούπερ Λίγκα;

«Υπήρχαν δυσκολίες, αλλά πιστεύω ότι αν προσπαθείς να κάνεις τη δουλειά σου όσο πιο καλά μπορείς, χωρίς να ψάχνεις να βρεις εξιλαστήρια θύματα, έρχεται η στιγμή που δικαιώνεσαι. Μακάρι να μπορούσαν όλοι οι διαιτητές να φτάσουν σε αυτό το σημείο, να ξέρετε όμως ότι είναι αρκετά δύσκολο και χρειάζεται πολύ τύχη, προπόνηση και υπομονή».

Είναι ψυχοφθόρα η διαιτησία;

«Είναι αρκετά, γιατί από όταν ξεκινάς μέχρι να σταματήσεις, προσπαθείς για το καλύτερο, κάθε αγώνας έχει το δικό του άγχος, ο διαιτητής κρίνεται κάθε Κυριακή στο γήπεδο και ο φίλαθλος κοιτάζει μόνο το αν θα κάνει λάθος, ενώ αν είναι σωστός δεν τον ενδιαφέρει. Ο διαιτητής δικάζει στο δευτερόλεπτο».

Για να είναι ο διαιτητής πετυχημένος τι πρέπει να κάνει;

«Επιτυχημένος για μένα θεωρείσαι όταν έχεις διάρκεια στη διαιτητική σου πορεία, με διαιτησίες που περνάνε απαρατήρητες και έχεις μια εικόνα προς τα έξω του σωστού και δίκαιου διαιτητή με τα λιγότερα λάθη, που πάντα θα γίνονται».

Πόσο σας επηρεάζουν τα όσα ακούγονται για στημένα παιχνίδια καθώς και η βία στα γήπεδα που φέτος πήρε τη μορφή χιονοστιβάδας;

«Δεν μας αφήνουν ανεπηρέαστους, μας προβληματίζουν, αλλά πιστεύω ότι αν ο διαιτητής είναι μέσα του ξεκάθαρος με αυτό που κάνει δεν επηρεάζεται ούτε από αυτά τα φαινόμενα, όπως δεν επηρεάζεται και από τις κριτικές των εφημερίδων αν δεν τις διαβάζει είτε είναι καλές είτε είναι άσχημες. Εγώ από τη στιγμή που έγινα διαιτητής Σούπερ Λίγκας σταμάτησα να διαβάζω εφημερίδες γιατί σε αυτό το πρωτάθλημα υπάρχει μεγάλη προβολή και ασχολούνται πολύ μαζί σου. Οι ομάδες για να καλύψουν τις δικές τους αδυναμίες βρίσκουν ως εξιλαστήριο θύμα τον διαιτητή και δεν αναγνωρίζουν ποτέ το ανθρώπινο λάθος».

Ποιό είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι που σφύριξες μέχρι σήμερα;

«Ολυμπιακός-Άρης 1-0. Μπορεί να ήταν το πιο δύσκολο, αλλά το ευχαριστήθηκα γιατί παρότι είχα δυο μόλις μήνες ως διαιτητής στη Σ.Λ. έπαιξα ένα σημαντικό παιχνίδι που μου έδωσε ώθηση για τη συνέχεια να πάρω τον αέρα της κατηγορίας».

Είναι γεγονός ότι μετά από κάθε αγώνα οι παράγοντες των ομάδων κατεβαίνουν στα καμαράκια των διαιτητών και σχολιάζουν τις αποφάσεις τους. Ποιά είναι η δική σου γνώμη γι’ αυτό;

«Δεν συμφωνώ με αυτό. Ο διαιτητής από την ώρα που θα κληρωθεί μέχρι την ώρα που θα πάει στο γήπεδο οι μοναδικές επαφές που πρέπει να έχει είναι με τους βοηθούς και τον παρατηρητή αγώνα και στο τέλος με τον παρατηρητή διαιτησίας. Όλα τα υπόλοιπα είναι σκοτούρα για τον διαιτητή, ο οποίος ξέρει αν πήγε καλά ή όχι στον αγώνα».

Έχουν επικοινωνήσει στο ημίχρονο μαζί σου στο κινητό σου για να σου πούνε για κάποιο λάθος σου στον αγώνα;

«Το κινητό μου το κλείνω δυο ώρες πριν πάω στο γήπεδο και το ανοίγω όταν φύγω από το γήπεδο. Είναι μεγάλο λάθος να έχουν οι διαιτητές ανοικτά τα κινητά τους, μου έχει τύχει, ενώ είχα πει στους βοηθούς μου να κλείσουν τα κινητά τους, κάποιος να μην το κάνει και στη συνέχεια τους είπα ότι όταν θα παίζουμε μαζί δεν θα μιλάει κανείς στο κινητό».   

Ποιόv διαιτητή έχεις ως πρότυπο;

«Μου άρεσε πολύ ο Φρισκ και ο Μέγιερς, ήταν πολύ ήρεμοι και με το χαμόγελο στα χείλη, κάτι που ζητάει και σήμερα η ΟΥΕΦΑ».

Τα όνειρά σου και οι φιλοδοξίες σου;

«Όταν έμαθα πέρυσι ότι μπήκα στους πίνακες της Σούπερ Λίγκας εκπληρώθηκε το όνειρό μου και μακάρι να μπορέσουν όλοι οι διαιτητές να παίξουν έστω και ένα αγώνα σε αυτήν την κατηγορία. Ελπίζω να είμαι και του χρόνου εκεί για να μπορέσω να καθιερωθώ και να είμαι σωστός και δίκαιος σε όσα παιχνίδια παίξω και να μην αδικήσω ποτέ κανέναν».

Το να γίνεις διεθνής είναι μέσα στις φιλοδοξίες σου;

«Τα περιθώρια λόγω ηλικίας είναι στενά για μένα οπότε δεν υπάρχει αυτό στο μυαλό μου».

Επαγγελματική διαιτησία μπορούμε να έχουμε στην Ελλάδα;

«Για να γίνει αυτό θα πρέπει να γίνουν πολλά πράγματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Εγώ πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να γίνει, ωστόσο μπορεί να υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις».

Η γνώμη σου για την Κ.Ε.Δ. και τον Βασσάρα;

«Πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται καλές προσπάθειες και από την Ε.Π.Ο. και από την Κ.Ε.Δ. και από την Δ.Α.Δ. Με την πάροδο του χρόνου αυτές οι προσπάθειες θα αποδώσουν καρπούς αρκεί να τους αφήσουν να δουλέψουν και να μην ζητάνε αμέσως αποτελέσματα».

Είναι σωστό να δίνονται στη δημοσιότητα οι βαθμολογίες των διαιτητών στους αγώνες και να ανακοινώνονται οι τιμωρίες;

«Δεν ξέρω αν είναι σωστό, εξαρτάται πως το βλέπει ο καθένας γιατί ο κόσμος γενικά ψάχνει να βρει το ανάποδο και όχι το σωστό. Θεωρώ ότι στο τέλος της χρονιάς μπορούν να δημοσιεύονται οι βαθμολογίες και να μπορεί ο άλλος να κρίνει συνολικά. Στη διαιτησία θέλουν όλοι διαφάνεια αλλά όταν πρόκειται για τους ίδιους έχουν αντιρρήσεις. Δεν νομίζω ότι ωφελεί ούτε τη διαιτησία, ούτε το ποδόσφαιρο να δημοσιεύονται οι βαθμολογίες».

Στο εξωτερικό οι Έλληνες διαιτητές έχουν πολύ καλή απόδοση, ενώ εντός των τειχών κάνουν πολλά λάθη. Γιατί;

«Έτυχε να παίξω με διαιτητές διεθνείς και μου είπαν σου ευχόμαστε να καταφέρεις να παίξεις έστω και ένα παιχνίδι στο εξωτερικό να δεις πως αντιμετωπίζονται εκεί οι διαιτητές. Ο τρόπος που σε αντιμετωπίζουν η Ομοσπονδία και οι ομάδες είναι σε πλήρη αντίθεση με τον δικό μας και με τις καταστάσεις που συναντάς εδώ από την ώρα που θα πας, μέχρι την ώρα που θα φύγεις από το γήπεδο. Στο εξωτερικό κανείς δεν ασχολείται με τον διαιτητή και αυτό το ξέρεις, ενώ εδώ με το παραμικρό όλοι θα ασχοληθούν μαζί σου».

Υπάρχει έμψυχο δυναμικό στον σύνδεσμο ώστε όταν αποχωρήσετε να σας αντικαταστήσει επάξια;

«Υπάρχουν διαιτητές και στη Β’ και στη Γ’ και στη Δ’  Εθνική, αλλά και καινούργια παιδιά που έχουν έρθει στο σύνδεσμο που δείχνουν ότι έχουν όρεξη και μεράκι να ασχοληθούνε. Ο σύνδεσμος έχει την παράδοση να βγάζει καλούς διαιτητές και αν τα ίδια τα παιδιά έχουν όρεξη να ασχοληθούν, τότε πιστεύω ότι υπάρχει μέλλον».

Ο Χρήστος Μήτσιος εκτός γηπέδων

Ηλικία: 36 ετών.

Επάγγελμα: Εξωτερικός φύλακας φυλακών.

Οικογενειακή κατάσταση: Άγαμος

Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;

«Εκτός από την προπόνηση, ασχολούμαι με την  ποδηλασία και το κολύμπι και μακρινός στόχος όταν σταματήσω τη διαιτησία είναι να τρέξω τρίαθλο, εκτός από τον μαραθώνιο στον οποίο θα επιστρέψω».

Τι μουσική σου αρέσει;

«Ακούω όλα τα είδη γιατί μου αρέσει η μουσική και θεωρώ ότι σε ηρεμεί. Αν μου φτιάχνει κάτι τη διάθεση θα το ακούσω».

Σε ποιο μέρος θα πας διακοπές φέτος;

«Στην Σέριφο είναι ένα νησί που μου αρέσει και έχω πάει τέσσερις φορές».

Αγαπημένο φαγητό;

«Μακαρόνια με κιμά»

Σχέσεις με φίλους;

«Πολύ καλές και προσπαθώ να βρίσκω χρόνο για να βλεπόμαστε, όμως έχω λίγο ελεύθερο χρόνο και κάποια στιγμή μπορεί να χαθούμε, αλλά οι φίλοι θα είναι πάντα εδώ να μιλήσεις, να πας για έναν καφέ».

Τι δεν μπορείς να συγχωρήσεις σε έναν άνθρωπο;

«Μπορώ να συγχωρήσω τα πάντα. Το μόνο που μπορεί να με θυμώσει είναι να ξέρει κάποιος ότι αυτό που μου έχει κάνει είναι λάθος και να μην το αναγνωρίζει». 

Συνέντευξη στον Χρήστο Καλύβα (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)