Σιόντης: «Από εδώ και πέρα, κάθε ματς είναι πόλεμος»

 H σχετική ανάρτηση

Η ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΠΑΣ ΔΕΝ ΣΒΗΝΕΙ
Τρεις μήνες πριν, ο ΠΑΣ Γιάννινα στεκόταν στο χείλος της διάλυσης.
Καμία ελπίδα, κανένα πλάνο, κανείς μπροστάρης.
Μπήκα μπροστά — όχι για μένα, αλλά για τον ΠΑΣ.
Από τότε λείπω 24/7 από την οικογένειά μου, την επιχείρησή μου, τη ζωή μου.
Χρήμα, χρόνος, υγεία, ψυχή — όλα στο τραπέζι για έναν και μόνο σκοπό.
Και κάθε μέρα το κόστος μεγαλώνει.
Όμως δεν κάνω πίσω.
Γιατί χωρίς τον ΠΑΣ, δεν υπάρχουν Γιάννενα.
Και χωρίς ΠΑΣ, δεν υπάρχει Ήπειρος.
Ο ΠΑΣ είναι η ψυχή, το χρώμα και η φωνή αυτού του τόπου.
Κι ενώ παλεύουμε να κρατήσουμε όρθιο το θαύμα, κάποιοι τολμούν να μιλούν για “συμφέροντα”, “διαχείριση” και “σκοπιμότητες”.
Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που δεν αντέχουν να βλέπουν κάτι να σηκώνεται ψηλά,
γιατί τους θυμίζει πόσο χαμηλά έμειναν οι ίδιοι.
Ξεκάθαρα: χρωστάω μόνο στον πατέρα μου —
τον εμβληματικό αρχηγό που μου έμαθε τι σημαίνει ΠΑΣ και πόσο βαριά είναι η φανέλα του — αλλά πλέον και στους αληθινούς φιλάθλους που στάθηκαν δίπλα μου με αξιοπρέπεια και ψυχή.
Από αυτούς παίρνω δύναμη. Αυτοί είναι το καύσιμο μου.
Αυτοί κρατούν τον ΠΑΣ ζωντανό.
Και η στήριξή τους απέναντι στη χολή και στα ψεύτικα προφίλ της μιζέριας
είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι κάτι αλλάζει επιτέλους.
4 Οκτωβρίου. 4 αγωνιστικές. 4 ήττες. 0 βαθμοί.
Ναι — στενοχώρια, πίκρα, απογοήτευση. Για όλους μας.
Αλλά και πανηγύρια για κάποια φίδια που βγήκαν απ’ τις τρύπες τους,
φτύνοντας δηλητήριο με τη χαρά του μίσους.
Και επειδή κάποιοι “αναρωτιούνταν” γιατί δεν έχω κάνει ακόμη δήλωση μετά την τέταρτη ήττα…!!! να ’μαι λοιπόν.
Όχι για να απολογηθώ — αλλά για να θυμίσω.
Ότι πριν 45 μέρες, δεν υπήρχε καν ομάδα. Μηδέν. Τίποτα.
Κι όμως, σήμερα υπάρχει ΠΑΣ, υπάρχει φανέλα, υπάρχει ψυχή που παλεύει.
Και αν κάποιοι δεν το θυμούνται, να το πούμε ξεκάθαρα:
3 από τα 4 παιχνίδια εκτός έδρας.
Με ομάδα ανέτοιμη, χωρίς πλήρη προετοιμασία, χωρίς ρυθμό.
Κι όμως, παλεύει, στέκεται, ανασαίνει μέσα στη φωτιά.
Αυτή και μόνο η εικόνα είναι νίκη — όχι για τους πίνακες, αλλά για την ψυχή. Και ναι, δεν μας χαροποιεί καθόλου.
Κι αν κάποιοι βιάζονται να κρίνουν, ας θυμηθούν από πού ξεκινήσαμε κι ας κρατήσουν screenshot τη σημερινή βαθμολογία.
Να τη βλέπουν και να τη θυμούνται.
Γιατί όταν έρθει η ώρα του ταμείου, ο ΠΑΣ θα τους κάνει να καταπιούν το ίδιο τους το δηλητήριο.
Ας ειπωθεί ξεκάθαρα:
Η φανέλα αυτή δεν είναι ύφασμα — είναι όρκος.
Η πίστωση χρόνου τελειώνει για όλους.
Από εδώ και πέρα, κάθε ματς είναι πόλεμος.
Ομάδα με ψυχή δεν χάνει ποτέ. Δεν σκύβει. Δεν γονατίζει.
Παλεύει, δαγκώνει, τιμά το σήμα.
Αυτός είναι ο ΠΑΣ.
Φίλαθλοι — οι Ζωσιμάδες να σείονται.
Να μην μείνει θέση άδεια, να μην μείνει φωνή σιωπηλή.
Κάθε Κυριακή το sold out είναι μονόδρομος, διαφορετικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Γιατί χωρίς εσάς, δεν υπάρχει ΠΑΣ.
Επιχειρηματίες και φορείς της πόλης — όσοι “μπορούν” και σιωπούν —
ας το κάνουν τώρα. Όχι αύριο. Όχι “θα”.
Η ώρα είναι τώρα. Ο ΠΑΣ χρειάζεται πράξεις, όχι λόγια.
Είναι πολλοί αυτοί που “ξέρουν” τι πρέπει να γίνει, αρκεί να το κάνει κάποιος άλλος!
Τους καλώ, λοιπόν, με αγάπη αλλά και ευθύτητα:
Ελάτε. Αναλάβετε. Συνεχίστε.
Κι αν τελικά δεν τολμήσετε, τουλάχιστον σεβαστείτε όσους τολμούν.
Αν δεν υπάρξει ενότητα και πράξη τώρα,
ίσως χρειαστεί να δώσει τη μάχη κάποιος άλλος στη θέση μου.
Γιατί το βάρος ενός συλλόγου δεν σηκώνεται από έναν μόνο άνθρωπο.
Αλλά ακόμη προλαβαίνουμε.
Χάθηκε μια μάχη, όχι ο πόλεμος.
Όσο υπάρχει φλόγα, όσο υπάρχει πίστη,
ο ΠΑΣ θα σηκωθεί ξανά.
Η πραγματικότητα είναι ξεκάθαρη:
Σχέδιο υπάρχει. Προοπτική υπάρχει.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να πιστέψουμε ξανά — όλοι μαζί.
Η μπάλα είναι στα πόδια όλων μας.
Κι εγώ θα συνεχίσω να παλεύω — όχι για μένα,
αλλά για να δω ξανά αυτή τη φανέλα εκεί που της αξίζει:
να γράφει ΙΣΤΟΡΙΑ, όχι να την διαβάζει.
ΜΟΝΟ ΣΤΗΡΙΞΗ Ή ΣΙΩΠΗ.
Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ ΠΑΣ.