Λιαπάκης: «Αξίζει ένας τίτλος στον Αγροτικό Καστρίτσας» (video)

Αναλυτικά η συνέντευξη του Μ. Λιαπάκη στον Πρωινό Λόγο της Δευτέρας:

Πως αποφάσισες να επιστρέψεις σε πάγκο ερασιτεχνικής ομάδας;

«Είχα ξεκινήσει την ενασχόλησή μου με το ερασιτεχνικό το 2018 όταν πήγα στο Ροδοτόπι στην Α΄ και την επόμενη χρονιά πήγα στη Β’. Ήρθε μια πρόταση από τον Αγρ. Καστρίτσας όταν ανέβηκε στην Α’, κάναμε μια καλή πορεία, παρέμεινε η ομάδα στην κατηγορία.

Την επόμενη χρονιά κάναμε πορεία πρωταθλητισμού, ήμασταν στα ημιτελικά του Κυπέλλου, δεύτεροι στο πρωτάθλημα αλλά διακόπηκε λόγω κορωνοϊού. Φέτος έγινε μια κουβέντα με τον Αγροτικό, μπόρεσα και πίεσα το πρόγραμμά μου γιατί ήμουν ξανά στις ακαδημίες, γνωρίζω τους ανθρώπους, πως λειτουργεί η ομάδα, ποιες είναι οι απαιτήσεις και μου αρέσει να υπάρχει πίεση, είναι καλό να λειτουργείς έτσι αν θες να πετύχεις πράγματα».

Για τη παραμονή σου και τους στόχους: «Οι στόχοι που έθεσα στη διοίκηση είναι να κάνουμε μια ομάδα ανταγωνιστική να διεκδικήσει και τους δυο στόχους.

Να διεκδικήσει αυτά που πρέπει, ξεκινώντας νωρίς με μεταγραφές κλείνοντας παίκτες- τον σχεδιασμό για να μπορέσουμε στις αρχές Αυγούστου που θα ξεκινήσει η προετοιμασία η ομάδα να είναι σχεδόν έτοιμη, για να μπορέσει το πράγμα να κυλήσει όπως πρέπει. Αποχωρήσεις με παιδιά που ήταν στην ομάδα και δεν θα βρεθεί λύση θα υπάρχουν αλλά θα γίνουν και μεταγραφές».

Η  γεύση που σου άφησε ο φετινός τελικός Κυπέλλου ΕΠΣ Ηπείρου: «Είναι κάποιες στιγμές στο ποδόσφαιρο που μπορεί να μη κερδίζεις αλλά να φεύγεις από το γήπεδο γεμάτος σαν να έχεις κερδίσει δέκα φορές.

Οι εντυπώσεις ήταν φοβερές και για μένα σαν προπονητής που βρέθηκα για πρώτη φορά σε τελικό και κάποια παιδιά στην ομάδα και της διοίκησης, με αρκετό κόσμο στο γήπεδο, με παιδιά των ακαδημιών που είμαι να είναι εκεί. Είχαμε μια πολύ καλή εικόνα σαν ομάδα, ήμασταν ανταγωνιστικοί και αν ο αριθμός των παικτών που είχαμε στη χρονιά ήταν μεγαλύτερος, θα μπορούσαμε το παιχνίδι να το διαχειριστούμε από την αρχή διαφορετικά και να ήταν άλλο το αποτέλεσμα. Όλοι έφυγαν με μια απογοήτευση αλλά γεμάτοι.

Στο σημείο που βρίσκεται το παιχνίδι, δεν μπορώ να πω αν είναι οφσάιντ το γκολ, λίγο από τα βίντεο που είδα, μια πίκρα υπήρχε και γι αυτό ειπώθηκαν κάποια πράγματα (για τη διαιτησία από την ομάδα). Προχωράμε στην επόμενη μέρα και είναι ο σχεδιασμός της νέας σεζόν από νωρίς».

Για το εάν αξίζει στην Καστρίτσα ένας τίτλος: «Αξίζει ένας τίτλος. Πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο. Επειδή δουλεύουν και είναι καταπάνω στην ομάδα και ξεκινάει ο προγραμματισμός από νωρίς, θεωρώ αν προσπαθήσεις κάτι μπορεί να μη σου βγει σε ένα, δυο χρόνια. Ομάδες στην Αγγλία όπως η Τότεναμ πήρε ευρωπαϊκό τίτλο μετά από πολλά χρόνια. Το ότι πήγαμε στον τελικό και δεν το πήραμε δεν είναι κακό. Τελειώνει κάτι, ξεκινάει κάτι. Πιστεύω θα φτάσει στην πηγή και θα πιει νερό».

Υπάρχει ποδοσφαιρικό επίπεδο στα Γιάννενα; «Υπάρχει καλό επίπεδο παιδιών που μπορούν στην πορεία να παίξουν ποδόσφαιρο που δεν το ξέρεις αν στην ηλικία 12,,14 χρονών γίνουν επαγγελματίες παίκτες. Το βασικό που έχει ένα παιδί στην ακαδημία είναι να διασκεδάσει, να ανήκει σε μια ομάδα και από εκεί και πέρα κάποιοι μπορούν να παίξουν.

Δυστυχώς, στην πόλη μας υπάρχει μια ομάδα που και αυτή τώρα έχει τα προβλήματά της. Δεν ξέρω αν μόνο ο ΠΑΣ μπορεί να απορροφήσει όλα τα παιδιά αυτά, δυστυχώς υπάρχει ένα κενό μετά τις Κ16 των ακαδημιών ,εάν δεν πάνε στον ΠΑΣ θα χαθούν, στο ερασιτεχνικό στην πρώτη κατηγορία δύσκολα βλέπεις μικρά παιδιά, εμείς φέτος είχαμε τον Μακρή γεννημένος το 2009. Αυτά τα παιδιά να αποροφηθούν στο ερασιτεχνικό αλλά να έχουν ρόλο στις ομάδες. Πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα εκεί ώστε τα παιδιά να μη χαθούν από τον αθλητισμό και από το ποδόσφαιρο».

Για το ότι τα παιδιά δεν έχουν την ίδια όρεξη για το ποδόσφαιρο: «Όταν ξεκίνησα να παίζω στις ακαδημίες του ΠΑΣ, υπήρχε το παιδικό, το Νέων, ο Ερασιτέχνης και η πρώτη ομάδα. Στο παρελθόν, υπήρχαν πάντα Γιαννιώτες. Για παράδειγμα στην Εθνική Ελπίδων ήταν οι Νίκος Σπυρόπουλος, Χρήστος Μπούρμπος, Σωτήρης Λεοντίου και εγώ. Θεωρώ ότι τα παιδιά έχουν άλλα ενδιαφέροντα, πιεσμένα από φροντιστήρια, σχολεία, social media, λιγότερο παιχνίδι στη γειτονιά».

Υπάρχει ταλέντο στις αναπτυξιακές ηλικίες; «Υπάρχει αλλά στα 300 παιδιά, να βρεθεί ένα. Υπάρχουν φουρνιές που θα προχωρήσουν και εκείνες που είναι πιο πίσω. Μεγάλο ρόλο παίζει και η οικογένεια, το πώς θα έρθει το παιδί στο γήπεδο, πως θα φύγει μετά το παιχνίδι. Σε γενικές γραμμές το κομμάτι της οργάνωσης είναι καλό, η ΕΠΣ βοηθάει όσο μπορεί με τα παιχνίδια»

Για την «φυγή» των Γιαννιωτών προπονητών σε ομάδες εκτός Νομού: «Είναι πολύ καλό αυτό που γίνεται και από τις δύο πλευρές, και για τα πρωταθλήματα της Πρέβεζας και της Θεσπρωτίας και από την πλευρά των προπονητών, ανοίγουν τον ορίζοντά τους και πάνε σε ένα νέο πρωτάθλημα να δοκιμάσουν και αυτοί και οι παίκτες που ακολουθούν εδώ από τα Γιάννενα».

Πώς κρίνεις ότι τα Γιάννενα δεν θα έχουν εκπρόσωπο στη Γ΄ Εθνική; «Στενάχωρο είναι αυτό, από εκεί και πέρα δεν ξέρω κατά πόσο οι ομάδες- έχουμε δει και στο παρελθόν ομάδες όπως η Κρανούλα, τα Σερβιανά- αν μπορούν να ανταποκριθούν στο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής  από οικονομικής άποψης.

Και προπονητές υπάρχουν να μπορούν να υποστηρίξουν ομάδες της Γ΄ Εθνικής και να μην χρειάζεται να πηγαίνουν στην Πρέβεζα ή στην Άρτα ή οπουδήποτε. Όπως και παίκτες, το Καναλάκι είχε, στην Άρτα υπήρχαν, στον Θεσπρωτό και αναγκάζονται τα παιδιά να αγωνίζονται εκεί, ενώ θα μπορούσαμε να το έχουμε εδώ. 

Η Κατσικά παράδειγμα που ήταν τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζει να υπάρχει, είναι μια ομάδα η οποία έχει από πίσω τις ακαδημίες της, τα γήπεδά της, όπως και η Ανατολή παλιότερα και η Ελεούσα πιο παλιά στην Δ΄ Εθνική, πρέπει να είναι μια ομάδα που έχει μια καλή βάση, αλλά πρέπει σίγουρα να μπουν και χρήματα, γιατί δεν υπάρχουν και έσοδα.

Πρέπει να μας προβληματίσει γενικότερα, είναι ένα κομμάτι του ερασιτεχνικού αν είναι δομημένο σωστά και αν οργανώνονται οι ομάδες σωστά ώστε να κάνουν το επόμενο βήμα ή μας ενδιαφέρει μόνο να πάρουμε το πρωτάθλημα ή εγωιστικά ότι είμαστε οι πρώτοι, να σκεφτόμαστε και το επόμενο βήμα και να μπορούμε να το στηρίξουμε αυτό».

Για την τωρινή κατάσταση στον ΠΑΣ Γιάννινα: «Αυτό και αν είναι στενάχωρο. Από μικρός  στα Γιάννενα, από τις ακαδημίες, στον ερασιτέχνη να είμαι εδώ στο γήπεδο να πηγαίνω να βλέπω σαν πιτσιρικάς τα παιχνίδια, αργότερα σαν ποδοσφαιριστής.

Όλα αυτά που έχουν γίνει,  ξεκίνησαν τα προηγούμενα χρόνια και απλά έφτασε η στιγμή που πληρώνονται όλα. Με τα λάθη που έχουν γίνει στο παρελθόν, με την διαχείριση που έχει γίνει στο παρελθόν και ο κόσμος της πόλης είναι αγανακτισμένος, γιατί είναι και η μοναδική ομάδα που υπάρχει στην πόλη, δεν θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτή την θέση αλλά να είναι στην Super League και να πρωταγωνιστεί».

Πώς είδες το πρωτάθλημα της Super League 2; «Επειδή έχω παίξει στην Β΄ Εθνική και έχουμε βγει κατηγορία με τον Πανθρακικό πιο παλιά, με τον Ολυμπιακό Βόλου και με τον ΟΦΗ, θεωρώ ότι το επίπεδο φέτος και τα προηγούμενα χρόνια είναι αρκετά χαμηλό.

Με εξαίρεση τους  Ηρακλή,  Λάρισα, Κηφισιά, ΠΑΣ , που  έφτασε στο σημείο αυτό που βρίσκεται τώρα για να μπορέσουν να παίξουν κάποια παιδιά νέα που είναι πολύ ευχάριστο αυτό. Σε σύγκριση με τα πιο παλιά χρόνια, δεν ήταν τόσο υψηλό το επίπεδο, δηλαδή αν έχεις μια καλή ομάδα συν όλα τα υπόλοιπα που χρειάζεται , μπορούσες να πρωταγωνιστήσεις και να πας στην Super League».

Για τη σεζόν που ο ΠΑΣ απέκλεισε τον Ολυμπιακό το 2007: «Τα θυμάμαι τα δύο τα παιχνίδια, στα Γιάννενα και στο «Γ. Καραϊσκάκης». Η ομάδα ήταν εκπληκτική, είχε πολύ καλό σύνολο, ήταν παιδιά από την Γ΄ Εθνική όταν ανέβηκε ο ΠΑΣ συν κάποιες μεταγραφές που είχαν έρθει.

Και στο πρωτάθλημα πήγε καλά. Όμως, στο Κύπελλο είναι και μεμονωμένα παιχνίδια. Για παράδειγμα στην Καστρίτσα που δεν είχαμε μεγάλο ρόστερ, τα παιχνίδια αυτά που ήταν μεμονωμένα ήταν διαφορετικά από ότι ήταν στο πρωτάθλημα, γιατί το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος, ενώ τα παιχνίδια του Κυπέλλου είναι σαν να κάνεις σπριντ. Είχε πολύ καλή ομάδα τότε ο ΠΑΣ, το χαρήκαμε όλοι και ο κόσμος της πόλης, αυτή ήταν μια μεγάλη επιτυχία τότε της ομάδας».

Για το εάν λείπουν επαρχιακές ομάδες από τη Super League: «Ομάδες της Super League, η Κηφισιά που ανέβηκε πάλι χωρίς γήπεδο, ο Αστέρας Τρίπολης που είναι και μια οργανωμένη ομάδα, έχω περάσει και από την Ξάνθη που όλα τα χρόνια είχε τα πάντα, κόσμο δεν είχε.

Ομάδες όπως η  ΑΕΛ, ο Ηρακλής, ο ΠΑΣ, η Δόξα Δράμας, πρέπει να βρίσκονται σε αυτή την κατηγορία, δεν υπάρχει περίπτωση να μην την στηρίξει ο κόσμος και να μην είναι γεμάτο το γήπεδο, θα την στηρίξει ο κόσμος και θα είναι εκεί ανεξαρτήτου αποτελέσματος και είναι κρίμα να μην βρίσκονται. Είναι επίσης και ανταγωνιστικές ομάδες, είναι άλλο ο Ολυμπιακός να παίξει με τον Ατρόμητο και είναι άλλο να έρθει να παίξει με τον ΠΑΣ Γιάννινα εδώ μέσα, γιατί όλες αυτές οι ομάδες όλα αυτά τα χρόνια, ο Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ περνούσαν δύσκολα εδώ. Ο ΠΑΣ τα τελευταία χρόνια είχε μια πάρα πολύ καλή πορεία στην Super League που αν έμενε στην κατηγορία την χρονιά που έπεσε, δεν θα έφτανε στο σημείο που είναι τώρα».

Για το εάν ο κόσμος «αφήνει» τις ομάδες: «Τις επαρχιακές, δυνατές ομάδες, όπως και ο ΠΑΣ Γιάννινα δεν τις αφήνει ποτέ ο κόσμος. Το βλέπουμε και με αυτό που γίνεται στην πόλη, τον κόσμο που βγαίνει στους δρόμους, με τις κινήσεις που κάνουν από μόνοι τους να μπορέσουν να βρουν κάποια λύση, απλός κόσμος και στο μηδέν να φτάσουν πάλι θα ξαναγεννηθούν αυτές οι ομάδες και θα φτάσουν εκεί που πρέπει να φτάσουν, σε βάθος χρόνου, σε πέντε χρόνια σε δέκα, αλλά θα φτάσουν εκεί που πρέπει να είναι. Θα ακούσεις παιδιά να λένε ότι είναι ΠΑΣ Γιάννινα και νομίζω ότι αυτό είναι και παρακαταθήκη του ΠΑΣ στο να επανέλθει τα επόμενα χρόνια  στην Super League».

Πρέπει να επιστρέψει ο κόσμος στο γήπεδο, σε ερασιτεχνικό και επαγγελματικό επίπεδο; «Το βασικό είναι να πηγαίνει κάποιος στο γήπεδο, είτε είναι ερασιτεχνικό, είτε επαγγελματικό, να υποστηρίζει την ομάδα του και να πηγαίνει να περνάει δύο ώρες στο γήπεδο και να περνάει καλά, με την οικογένειά του, να πάει με το παιδί του και να μην φοβάται να πάει, το χρειάζονται και οι ομάδες, οι προπονητές , οι παίκτες, την στήριξη, έχω παίξει σε γήπεδα τα οποία ήταν γεμάτα, αλλά και σε γήπεδα παράδειγμα στον Θρασύβουλο με 25 άτομα.

Όταν θα πάει και δει την προσπάθεια, είτε από την διοίκηση είτε από τους ποδοσφαιριστές ή τον προπονητή, θα γυρίσει ο κόσμος στο γήπεδο.  Έτσι γεννιούνται και επόμενες γενιές ποδοσφαιριστών, όταν πάει το παιδάκι και δει στο γήπεδο, όπως κι εγώ πήγαινα στο γήπεδο και είχα όνειρο να μπω να παίξω κι εγώ, άρα αυτό σου δημιουργεί κίνητρο το να ασχοληθείς μετέπειτα με το ποδόσφαιρο».

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την προπονητική;  «Σταμάτησα το ποδόσφαιρο σχετικά νωρίς, γιατί είχα και δύο τραυματισμούς στα γόνατα και η κατάσταση στο ποδόσφαιρο δεν ήταν αυτή όπως ξεκίνησα.

Όταν ξεκουράστηκα ψυχολογικά κυρίως και απέβαλλα το μικρόβιο του ποδοσφαιριστή ήθελα να μείνω στον χώρο, είναι κάτι που μου αρέσει, το σκεπτικό το πρώτο που έκανα ήταν ότι θέλω να ασχοληθώ με μικρά παιδιά, με ακαδημίες. Μετά η εκπαίδευση, τα διπλώματα του προπονητή που έχω, -γιατί σε όποιο επίπεδο και αν έχεις αγωνιστεί, ως προπονητής δεν παίζει κανέναν ρόλο, είναι σημαντικά αυτά που παρακολουθούμε της ΕΠΟ και αποκτούμε γνώσεις στο πως μπορούμε να διαχειριστούμε διάφορα πράγματα. Βασικός μου στόχος ήταν να ασχοληθώ με μικρά παιδιά, μετά προέκυψε να ασχοληθώ με το ερασιτεχνικό».

Ξεχωρίζεις κάποιον προπονητή που είχες; «Ο Ντεμόλ που ήταν στον ΠΑΣ,  τον οποίο είχα στο Αιγάλεω , άσχετα με το προπονητικό κομμάτι, αλλά για όλο το υπόλοιπο, έμεινα έκπληκτος καθώς δεν υπολόγιζε αν είσαι 15 ή 18 χρονών ή 30, αν έχεις κάνει τέσσερις χρονιές, αν άξιζες να παίξεις έστω και στην προπόνηση έβλεπε, την Κυριακή θα έπαιζες, ήταν ένας προπονητής αντικειμενικός.

Και ο Ντουμιτρέσκου που ήταν στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, στο Αιγάλεω, και ο Γερμανός Βολφ στην Ξάνθη. Από όλους τους προπονητές παίρνεις κάτι, βέβαια άλλο το ποδόσφαιρο τότε, άλλο τώρα, αλλά οι βάσεις συνεχίζουν και είναι ίδιες».

Ποιες οι συνήθειες σου ως προπονητής; «Είναι σημαντικό να έχεις πειθαρχία, αλλά επειδή είμαι στο ερασιτεχνικό πρέπει να προσαρμοστείς σε αυτό το πλαίσιο, να είσαι κοντά στα παιδιά να λειτουργήσει όλο αυτό. Να υπάρχει οργάνωση, δουλειά, να δεις και αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να έχεις πολλά αν δεν έχεις μια δική σου φιλοσοφία. Πιο δύσκολο να είσαι προπονητής στο ερασιτεχνικό. Ο προπονητής είναι και γυμναστής, φροντιστής, ψυχολόγος. Σε μια επαγγελματική ομάδα θα έχεις αναλυτές, γυμναστές, βοηθούς. Είναι δύσκολο αλλά σχολείο».

Ποια είναι τα όνειρά σου σε αυτό;  «Θέλω να αφοσιωθώ σε αυτό που κάνω, με αυτό ασχολούμαι αποκλειστικά, να αποκτήσω γνώσεις και εμπειρία, κάθε μέρα μαθαίνω και από τα παιδιά στην ακαδημία, θέλω να εξελιχθώ. Το επόμενο βήμα αν προκύψει κάτι να με καλύπτει θα το δοκίμαζα. Στη συγκεκριμένη φάση μου αρέσει εδώ, δύσκολα θα έφευγα εκτός αν ήταν κάτι καλό. Με καλύπτει ότι δουλεύω με τα μικρά παιδιά».

Τι εύχεσαι για τη νέα σεζόν;  «Να υπάρχει υγεία σε όλους, πολλές φορές όταν έχουμε τα πάντα, δεν υπολογίζουμε τα βασικά. Να είναι πιο δυνατό το πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας, να βγουν νέα παιδιά και να στελεχώσουν ομάδες, να βλέπουμε Γιαννιώτες παίκτες να παίζουν και σε άλλες ομάδες και στον ΠΑΣ. Να βρει ο ΠΑΣ την άκρη και να συμμετάσχει στη Β’ Εθνική. Να μη σταματήσει ο κόσμος να κυνηγάει τα όνειρά του».

Αναδημοσίευση από τον ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ/ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ