Passports

Σύμφωνα με δημοσίευμα του onsports.gr o πρόεδρος του ΠΑΣ Γιάννινα Γιώργος Χριστοβασίλης βρέθηκε σήμερα στην Εύβοια για να παρακολουθήσει τον τελικό της τοπικής ΕΠΣ ανάμεσα στη Χαλκίδα και τη Δροσιά που βρήκε νικήτρια την πρώτη με 2-0.

Ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΣ βρίσκονταν κοντά μάλιστα στη διοίκηση των νικητών κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών και της απονομής. Είναι γνωστές άλλωστε οι πολύ καλές σχέσεις του Γιώργου Χριστοβασίλη με τον με τον πρόεδρο του ΑΟ Χαλκίδας, Βασίλη Ταρνανά. Ο τοπικός τύπος μάλιστα έχει γράψει για πιθανή εμπλοκή του γνωστού επιχειρηματία και στην ομάδα της Εύβοιας, χωρίς να επιβεβαιώνεται κάτι τέτοιο από τις δύο πλευρές για την ώρα.

πηγή: onsports.gr

Νίκος Σκούμπος (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)

Ο ΠΑΣ Γιάννινα έχει ήδη συμπληρώσει 45 χρόνια ζωής και αυτό που εύχονται οι φίλαθλοί του είναι να τον δουν εκεί που πραγματικά του αρμόζει και είναι ταγμένος από την ιστορία του. Δεν θα σταθώ πρώτα στους τίτλους. Αυτοί κάνουν μία ομάδα μεγάλη, αλλά αυτό που πρωτίστως έχει σημασία είναι να αποκτήσει η ομάδα το δικό της σπίτι. Άλλωστε, για ομάδες του μεγέθους του ΠΑΣ Γιάννινα η δημιουργία ιδιόκτητων γηπεδικών εγκαταστάσεων είναι το μεγάλο στοίχημα.

Η ιδέα που είχε πριν από μερικά χρόμια ο παλαίμαχος άσος του «Άγιαξ» της Ηπείρου Γιώργος Σιόντης για την πλήρη μετεγκατάσταση της ποδοσφαιρικής ομάδας στο –τότε- εγκαταλελειμμένο Πανηπειρωτικό Στάδιο, μοιάζει να έχει υλοποιηθεί κατά το ήμισυ. Οι ανεκμετάλλευτες εκτάσεις που βρίσκονται στο γειτονικό Δήμο Ανατολής ήδη έχουν εκσυγχρονιστεί, χρησιμοποιούνται από τον ΠΑΣ, αλλά δεν παύει να υπάρχει ένα μεγάλο αλλά… Ο ΠΑΣ δεν έχει ιδιόκτητο γήπεδο ούτε ιδιόκτητες βοηθητικές εγκαταστάσεις αφού όλα ανήκουν στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. 

Κι αν μια προμελέτη που είχε ανατεθεί πριν από πέντε χρόνια σε κατασκευαστική εταιρεία της Θεσσαλονίκης άφηνε μια νότα αισιοδοξίας -για την κατασκευή νέου γηπέδου προδιαγραφών UEFA 15.000 θέσεων- ακόμα και ο τότε ιδιοκτήτης Αλέξης Κούγιας την είχε χαρακτηρίσει ως μια φιλολογική έκθεση ιδεών…

Αυτό λοιπόν που έχει σημασία είναι να κατασκευαστεί το γήπεδο που ταιριάζει στην ιστορία και το μέγεθος του συλλόγου. Φυσικά και δεν αρνείται κανείς ότι το «Ζωσιμάδες» είναι η ιστορική έδρα του ΠΑΣ. Από την άλλη, όμως, έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι λειτουργικό. Ένα καινούριο γήπεδο προδιαγραφών UEFA θα είναι η ευκαιρία να εκτοξευτεί η δυναμική του συλλόγου.

Μαζί με τις ενέργειες που παράλληλα πρέπει να γίνουν από τη διοίκηση -και σε αυτές περιλαμβάνονται οι μεταγραφές όλοι ευχόμαστε ότι ο ΠΑΣ θα συνδυάσει με επιτυχίες την επάνοδό του στη Σούπερ Λίγκα και θα γυρίσει ο κόσμος κοντά στην ομάδα που αγαπά. Γιατί είναι αλήθεια ότι ειδικά φέτος ο σύλλογος έχει χάσει τον 12ο παίκτη του. Όταν γίνουν αυτά, ο ΠΑΣ θα μπορεί να ελπίζει ότι θα ξαναβρεθεί εκεί που τον θέλουν οι οπαδοί του. 

Στην αντίπερα όχθη, ο Γιώργος Χριστοβασίλης είναι ξεκάθαρο ότι δεν προσβλέπει απλώς στην κατασκευή ενός αμιγώς ποδοσφαιρικού γηπέδου αλλά και στην ανέγερση ενός εμπορικού πολυχώρου εκμετάλλευσης από την ΠΑΕ, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο έως απίθανο να γίνει εκεί που σήμερα βρίσκεται η ιστορική έδρα του ΠΑΣ. Η επιθυμία του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ για το παλιό στρατιωτικό αεροδρόμιο του Κατσικά είναι απολύτως θεμιτή, άλλωστε οι ΠΑΕ είναι ανώνυμες εταιρείες και πρέπει να προσβλέπουν σε κέρδος, ειδικά από τη στιγμή που δεν υφίσταται στον ΠΑΣ ο ισχυρός επιχειρηματίας της ευρωστίας ενός Μαρινάκη ή ενός Βαρδινογιάννη. Ωστόσο πρέπει να ξεχωρίζουμε τις έννοιες «γήπεδο» και «εμπορικό κέντρο με γήπεδο».

Το βασικό πάντως για τον Χριστοβασίλη, το οποίο πρέπει να επισημανθεί, είναι ότι φαίνεται πως συμμετέχει σε μια σκληρή παρτίδα σκάκι, στην οποία πρόκειται να αντιμετωπίσει αρκετούς και δύσκολους παίκτες και ο ίδιος χρειάζεται να μελετήσει πολύ τις κινήσεις του. Δεν είναι λίγοι άλλωστε οι φίλοι του ΠΑΣ οι οποίοι ήταν, είναι και θα παραμείνουν φανατικά αντίθετοι στην ιδέα να μεταφερθεί η έδρα της ομάδας από το ιστορικό «Ζωσιμάδες» στο μακρινό Πανηπειρωτικό ή κάπου αλλού. 

Τα πράγματα από εδώ και πέρα είναι ξεκάθαρα: ήδη κατατέθηκε μια τεκμηριωμένη πρόταση από τον Χριστοβασίλη δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στη βιωσιμότητα της επένδυσης. Προς το παρόν φαίνεται ότι το νερό έχει μπει στο αυλάκι, ωστόσο θα χρειαστεί να γίνουν ακόμη πολλά και σημαντικά βήματα.

Καταληκτικά, η παρουσίαση της προμελέτης έδειξε μόνο το δρόμο, στον οποίο δεν έχει ακόμα διανυθεί ούτε μέτρο. Τα πρώτα σημαντικά βήματα θα έχουν συντελεστεί όταν θα αποφασιστούν οι όροι του διαγωνισμού για την αυτοχρηματοδοτούμενη ανέγερση, τα επόμενα όταν αυτός θα κατακυρωθεί σε κάποια εταιρεία και τα άκρως αποφασιστικά όταν θα αρχίσουν οι εργασίες. 

Ορίζοντας χρονικός για όλα αυτά; Με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις στο τέλος του επόμενου έτους, αρχές του μεθεπόμενου! Ισχύει πάντως η διαχρονική ρήση «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός»! 

Νίκος Σκούμπος (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)

Μπορεί η χθεσινή συνάντηση του προέδρου του ΠΑΣ Γιώργου Χριστοβασίλη με τον ομόλογό του της Εφορίας Σταδίων Γιώργο Κρανά, ενώπιον του γγΑ Πάνου Μπιτσαξή, να πέρασε στα ψιλά, ωστόσο πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό γεγονός που θα αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη αξία εάν τελικά ξεπεραστούν οριστικά οι διαφορές ανάμεσα στις δύο πλευρές και αμφότερες βαδίσουν από τούδε και στο εξής με απόλυτη σύμπνοια και αρμονία.

Αυτό πάντως που έχει αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον είναι τα πρόσωπα που εκπροσώπησαν Εφορία Σταδίων και ΠΑΕ αντίστοιχα στη χθεσινή σύσκεψη. Από τη μία πλευρά λοιπόν βρέθηκαν ο πρόεδρος κ. Κρανάς και τα μέλη κ.κ. Αρλέτος και Γιαννάκης, ενώ την ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα εκπροσώπησαν ο πρόεδρος Γιώργος Χριστοβασίλης, ο Γιάννης Ντάσκας που έχει αναλάβει το επικοινωνιακό κομμάτι της ΠΑΕ στην Αθήνα και ο Αλέκος Καρύτσας με άγνωστη μέχρι στιγμής ιδιότητα.

Η δική μας απορία είναι εάν ο κ. Χριστοβασίλης εκτίμησε την πολύπλευρη και είναι αλήθεια πολυτάλαντη προσωπικότητα του κ. Καρύτσα προορίζοντάς τον για συγκεκριμένο πόστο στην ΠΑΕ, το οποίο δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό ή εάν η παρουσία του σχετίζεται με τη δημοσιογραφική ιδιότητα που διαθέτει και απλά παραυρέθηκε για να καλύψει το γεγονός.

Σε μια τέτοια περίπτωση, βέβαια, το ερώτημα που τίθεται είναι για ποιο λόγο προτιμήθηκε ο κ. Καρύτσας και έγινε αποκλεισμός άλλων δημοσιογράφων...

Ν. ΣΚΟΥΜΠΟΣ

Ο Γιώργος Χριστοβασίλης θα έπρεπε να είχε συνηθίσει. Άλλωστε, η απελπισία είναι ένα (ακραίο, όντως) συναίσθημα που έχει και αυτό τη θέση του στην γκάμα που προκαλεί το ποδόσφαιρο - όπως, στον αντίποδα, η έκσταση. Όλοι οι οπαδοί όλων των ομάδων τα έχουν νιώσει αμφότερα. Γιατρειά για την απελπισία - λόγου χάρη, ύστερα από μία ευρεία ήττα- είναι η αίσθηση της επόμενης μέρας, με την έννοια ότι η ζωή (και το ποδόσφαιρο μαζί) συνεχίζεται και θα υπάρξει επόμενη φορά. Και ας μην ανησυχεί ο Χριστοβασίλης, γιατί ο ιστορικός του μέλλοντος θα του δώσει, ανάμεσα στους άλλους προέδρους του ΠΑΣ Γιάννινα, τη θέση που του αρμόζει.

Αυτό που το τελευταίο διάστημα δημιούργησε μια αίσθηση αδιεξόδου στον ΠΑΣ ήταν αυτή η απουσία προοπτικής και πίστης. Η ομάδα δεν κινδύνευε τόσο πολύ από (άλλη μία) αποτυχημένη χρονιά όσο από τη διογκούμενη αίσθηση οριστικού αδιεξόδου έτσι όπως μεταφράστηκε από την παντελή απουσία του κόσμου.

Αντίστοιχα, είναι προφανές πως ο σύλλογος δεν θα ξαναγινόταν ποτέ μεγάλος αν συνέχιζε να διοικείται από ανθρώπους -και τούτο δεν αφορά μόνο την ιδιοκτησία αλλά και τεχνική διεύθυνση και προπονητή- που, απλά, είχαν την αίσθηση ότι ήταν οι φωτεινοί παντογνώστες γύρω από το άθλημα του ποδοσφαίρου, στην ουσία όμως αποδείχτηκε ότι δεν γνώριζαν τόσα πολλά. Δεν εξηγείται αλλιώς η επιλογή και συχνά εμμονή- διαχρονικά- σε πάμπολλους μετριότατους παίκτες που πασιφανώς αδυνατούν να κυριαρχήσουν στην Ελλάδα. Και σίγουρα είχαν εξαντληθεί τα περιθώρια αισχρών επικοινωνιακών πρακτικών όπου το άσπρο γίνεται μαύρο και όποιος διαφωνεί είναι πουλημένος, προδότης, εγκάθετος και εχθρός.

Και τώρα; Μέσα στο αδιέξοδο που φάνηκε να δημιουργείται, μία χαραμάδα φωτός, μία αλλαγή σελίδας, που μοιάζει με αναγκαίο κακό τη νέα σεζόν για τον ΠΑΣ Γιάννινα. Ο Χριστοβασίλης οφείλει να διοικήσει μακριά από τις πρακτικές του παρελθόντος, αλλά κυρίως αυτό που οφείλει να κάνει είναι να χτίσει με στέρεα υλικά και όχι με υλικά κατεδάφισης. Παράλληλα, ο προπονητής οφείλει να είναι απόλυτο αφεντικό σε όλα τα επίπεδα χωρίς ανάγκη κηδεμονίας τεχνικών διευθυντών και λοιπών παρατρεχάμενων.

Εκτιμώ πως τούτο -ναι, το γνωρίζω, είναι πολύ δύσκολο- θα ανέστρεφε το κλίμα και θα δημιουργούσε μία έντονα θετική δυναμική. Εάν, με τέτοιες νέες συνθήκες, ο Χριστοβασίλης συνδράμει χωρίς ανταλλάγματα -αποδεικνύοντας και στους πλέον δύσπιστους ότι δεν συμπεριφέρεται οπορτουνιστικά- τότε ο κόσμος θα αγκαλιάσει τη νέα προσπάθεια. 

Κάποτε, στη συμφωνία της Γιάλτας επικυρώθηκε η διαίρεση, ενώ στη συμφωνία Κούγια- Χριστοβασίλη τον Ιούνιο του 2008 επιβεβαιώθηκε η σύνθεση με την ελπίδα συν τω χρόνω να μην εξελιχθεί σε συμφωνία της Βάρκιζας (!) και να προκαλέσει νέα σύγχυση. Στην πραγματικότητα μετά το τέλος του πρωταθλήματος ξεκίνησε το έτος... μηδέν του νέου ΠΑΣ Γιάννινα. Υπό νέα διοικητική σύνθεση και – ελπίζω- αυθεντικές «ποδοσφαιρόφατσες» εντός του ποδοσφαιρικού τμήματος. Η τελευταία, δε, επισήμανση έχει τη σημασιολογική αξία της και αν υλοποιηθεί θα είναι μια απόφαση απόλυτα ορθή και ποδοσφαιρικώς ορθόδοξη.

Έπειτα από κάμποσο καιρό ο ΠΑΣ θα πρέπει να αποκτήσει εντός των τειχών του ανθρώπους που γνωρίζουν τη... μυρωδιά της μπάλας, είναι αποδεκτοί από τον κόσμο και έχουν αποδείξει με τη διαδρομή τους πως κατανοούν από πρώτο χέρι την ιστορία του συλλόγου, τις φιλοδοξίες του, αλλά και τις προοπτικές του. Πρόκειται επί της ουσίας για ένα σημαντικό μέτρο περιχαράκωσης και δημιουργίας στεγανών (με την καλή έννοια τούτη τη φορά) που τόσο πολύ λείπει από την ομάδα.

Άσχετα με το προσωπικό κίνητρο του καθενός -που, έτσι κι αλλιώς, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και που, επί της ουσίας, ούτε μεγάλο ρόλο παίζει εφόσον μιλάμε για δημόσια πρόσωπα- αυτό που πέρασε προς τα έξω φέτος ήταν μια εικόνα τελείως αντίθετη από τη συνήθη νεοελληνική: της τέλειας πόλωσης, των «αξεπέραστων» διαφορών και της απόλυτης αδυναμίας να επιτευχθεί σύγκλιση ακόμη και σε θέματα απείρως σοβαρότερα από την τύχη μιας ποδοσφαιρικής ομάδας (όπως είναι, π.χ. η τύχη της χώρας μας μέσα σ' ένα διαρκώς μεταλλασσόμενο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό!) Ακριβώς για τον «νέο-βελτιωμένο» ΠΑΣ έγραψα πριν από λίγο καιρό εδώ ότι «αν υπάρξει θέληση, ο τρόπος θα βρεθεί».

Ε, τώρα, οφείλω λοιπόν να πω και αυτό: είναι ΚΑΙ ο... τρόπος με τον οποίο και τρόπος βρίσκεται και η θέληση αποδεικνύεται εμπράκτως, που μ' έχουν εντυπωσιάσει πραγματικά. Ο απλός πολίτης (ή ο απλός φίλαθλος), μπουχτισμένος καθώς είναι από μονίμως μισαλλόδοξες και αποκλειστικά «ασπρόμαυρες» πρακτικές δεκαετιών -όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά παντού- είμαι βέβαιος ότι μόνο αισιόδοξα μπορεί να βλέπει μια τέτοια ώριμη, σοβαρή και συναινετική συμπεριφορά από ανθρώπους που, εκ των πραγμάτων, αποτελούν «κεφαλές» ψαριών και άρα εκείνοι δίνουν τον τόνο, το ήθος και το ύφος των σημερινών ή επερχόμενων πραγμάτων.

Τι μένει; Να αποκτήσει ο ΠΑΣ παίκτες που θα κάνουν πραγματικά τη διαφορά, μα πάνω απ' όλα μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία από την οποία θα βλέπει τα πράγματα. Τουτέστιν: να πάψει διαπαντός η εσωτερική έριδα, η παρανοϊκή αναζήτηση «πέμπτης φάλαγγας» που επιβουλεύεται τα... γιαννιώτικα όσια και ιερά, οι άνωθεν κατηγοριοποιήσεις οπαδών και δημοσιογράφων σε αρεστούς και μη και, τέλος, η δημιουργία οικογενειακού κλίματος να κυριαρχεί.

Σε αντίθετη περίπτωση όσα χρήματα κι αν δαπανηθούν για παίκτες, όσο αξιόλογος και αν είναι ο προπονητής, Θεού πρόσωπο ο ΠΑΣ δεν πρόκειται να δει στο μέλλον. Η αλλαγή ρότας, εάν και εφόσον υλοποιηθεί, οφείλει να γίνει εχέγγυο σταθερότητας και ομόνοιας μπρος στο κοινό συμφέρον και την κοινή ιδέα. Πρέπει να μείνει στο μυαλό των συμμετεχόντων, αλλά και σε εκείνο των οπαδών ως το πρώτο μεγάλο βήμα ενός ατέλειωτου μαραθώνιου. Που σημαίνει πως θα πρέπει να διανυθούν από εδώ και πέρα κάμποσα χιλιόμετρα με υπομονή και επιμονή και με τη λογική πως οι πραγματικοί αντίπαλοι του ΠΑΣ βρίσκονται έξω από αυτόν και όχι εντός του. 

Νίκος Σκούμπος (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)

Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Βλάσσης Τσάκας παρακολούθησε διά ζώσης, παρέα με τον μάνατζερ Βαγγέλη Αγγελή, τη χθεσινή αναμέτρηση του Πανιωνίου με τον Άρη.

Στις εξέδρες του σταδίου της Νέας Σμύρνης βρέθηκαν ακόμη ο πρόεδρος του ΠΑΣ Γιάννινα Γιώργος Χριστοβασίλης και ο Νίκος Νταμπίζας.

πηγή: sentragoal.gr

Στη…. λίμνη των στεναγμών και θρύλων, την ιστορική Παμβώτιδα, ο Στεφάν Ντεμόλ- ως άλλη Ιφιγένεια- θυσιάστηκε από τον ευεργέτη του (!) με την προσδοκία πως στον ΠΑΣ Γιάννινα αίφνης θα φυσήξει ούριος άνεμος.

Σε μια ομάδα όπου η ανθρωποθυσία και η κατακρήμνιση των ειδώλων τείνει να γίνει μια επιτηδευμένη παραδοχή ήττας, ο κάθε... Ντεμόλ δεν είναι απλώς περαστικός, αλλά ακόμη χειρότερα αποκτάει ημερομηνία λήξης από την πρώτη μέρα που θα προσληφθεί.

Ο προπονητής που θα αναλάβει τον ΠΑΣ είναι καταδικασμένος να συλλογιέται επί μονίμου βάσεως το πικρό του τέλος, παρά το ευτυχές του ξεκίνημα. Οφείλει να περιμένει το χειρότερο, παρά να προσδοκά το καλύτερο. Πρέπει να είναι προετοιμασμένος πως κάποια στιγμή το αντίτιμο που θα πληρώσει για τις μέρες που κάθισε στον πάγκο της ομάδας, θα είναι δυσανάλογα βαρύ.

Ο Ντεμόλ υπέστη τα επίχειρα της προεδρικής δυσανεξίας. Μόνο που η αποχώρησή του συγκεφαλαιώνει τη «νοσηρή» λογική ενός προσωποπαγούς συλλόγου του οποίου η πορεία, τα έργα και οι ημέρες είναι αντανάκλαση της ψυχολογικής κατάστασης του εκάστοτε ιδιοκτήτη του και της αυλής του.

Ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι το ιδανικό πεδίο βολής για όλους αυτούς, το οποίο χρησιμοποιούν κατά το δοκούν για να ασκούνται, μπερδεύοντας πολλές φορές εαυτόν και αλλήλους. Έτσι και αλλιώς η άφωνη κουστωδία που τύποις χαρακτηρίζεται με το βαρύγδουπο τίτλο του διοικητικού συμβουλίου της ΠΑΕ, υπάρχει για να επιβεβαιώνει τα βουλεύματα του ενός και της αυλής του. Ως γνωστόν η δημοκρατία έχει πολλά πρόσωπα, μόνο που στα Γιάννενα παρουσιάζει έντονα σημάδια γήρατος!

Κι επειδή έχω ψιλομπερδευτεί, ποιο είναι το μείζον θέμα που απασχολεί αυτή τη στιγμή τους φιλάθλους του ΠΑΣ Γιάννινα; Ότι κακώς ο Χριστοβασίλης έδιωξε τον Ντεμόλ, ότι πολύ καλά έκανε που τον έδιωξε ΤΩΡΑ (και όχι αργότερα) ή ότι βαρέθηκαν αυτού του είδους τη νοοτροοπία, κουράστηκαν δηλαδή να «λειτουργεί» η ομάδα τους με το πώς θα... ξυπνήσει κάθε πρωί ο «πρόεδρος και οι συν αυτώ»;

Γιατί, δηλαδή, να είναι θέμα η απόλυση ενός προπονητή που ήταν στην «πόρτα» εδώ και πολύ καιρό και απλά κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή χάρη στην παρατεταμένη διακοπή των αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας; Ο Ντεμόλ τόσο καιρό ήταν απλά σε καθεστώς αναστολής.

Ωστόσο, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω είναι το εξής: Είναι μάλλον δύσκολο να καταλάβουμε πως το δικό μας αίσθημα δικαίου δεν έχει καμία σχέση με αυτό των μεγαλοπαραγόντων και ειδικά αυτών που είναι παράλληλα και μεγαλοεπιχειρηματίες. Το θέμα είναι απλό: Ή κάνεις καλά τη δουλειά ή δεν την κάνεις. Ολόκληρη τη δουλειά, όμως, και όχι τη μισή! Και στην περίπτωσή μας τα πράγματα είναι ακόμη πιο απλά!

Εκτίμησή μου είναι πως ο Ντεμόλ δεν είναι ο Μουρίνιο της Ελλάδας ούτε παρακαλούσαμε να τον δούμε για την επόμενη πενταετία στο τιμόνι του ΠΑΣ. Μπορώ να του πιστώσω κάποια θετικά, του αναγνωρίζω κάποια προσπάθεια, αλλά ως εκεί. Απ’ αυτήν εδώ τη στήλη άλλωστε έχω μιλήσει ουκ ολίγες φορές για τις προπονητικές ικανότητες του Βέλγου.

Νομίζω, όμως, πως οι οπαδοί του ΠΑΣ έχουν κουραστεί με τη (συνεχιζόμενη και... αδιαπραγμάτευτη) νοοτροοπία, η οποία κάθε φορά έχει άλλο όνομα. Πότε Όγιος, πότε Παράσχος, πότε Αναστόπουλος, πότε Ντεμόλ, πότε Βούδας και πότε Κούδας. Και δεν γνωρίζω- παρότι το βλέπω εξαιρετικά δύσκολο- αν αυτό αλλάξει σύντομα.

Ν. ΣΚΟΥΜΠΟΣ (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)  

Με μόρφωση πανεπιστημιακού επιπέδου. Με ξένες γλώσσες. Με κύρος και αξιοπρέπεια. Κουβαρντάς. Κιμπάρης. Με ντύσιμο που θα ζήλευαν και οι Ιταλοί μόδιστροι. Κύριος με Κ κεφαλαίο. Ποτέ δεν έχει ρίξει άνθρωπο. Δεν ρουφιανεύει. Δεν λέει άλλα τη μία και άλλα την άλλη. Όταν μάλιστα ήτανε ακόμα γυμναστής τερματοφυλάκων, άπαντες μιλούσαν για τη μεγάλη του Νιαρχάκου σχολή.  

Σαν γενικός αρχηγός, από τα πλέον έντιμα και ηθικά στοιχεία. Κόσμημα για το χώρο. Κι όταν χρειάστηκε κάλεσε την Αστυνομία για να στριμώξει τον νταραβεριτζή. 

Τα πράγματα, λοιπόν, είναι απλά: Ο Χριστοβασίλης οφείλει να βρει άλλους πενήντα Νιαρχάκους. Νέους, άφθαρτους, μαχητικούς. Σαν τον Δημητρό. 

Όπως έψαξε στα Γιάννενα και βρήκε τον καλύτερο, να κάνει το ίδιο και στις επιχειρήσεις του. Χρόνος υπάρχει, προλαβαίνει. Όχι μόνο δεν πρόκειται να χάσει, αλλά θα δει τις δουλειές του να αυγατίζουν. Κι αν δεν μπορεί να βρει άλλον σαν τον Δημητρό να τον πάρει και να τον βάλει διευθυντή στις επιχειρήσεις του.

Η έλλειψη, βέβαια, στο ποδόσφαιρο θα είναι τεράστια. Το κενό του Νιαρχάκου στο μικρόκοσμο της Super League θα είναι πράγματι δυσαναπλήρωτο. Ο χώρος θα γίνει ακόμα φτωχότερος. Νιαρχάκοι δεν είναι πολλοί για να περισσεύουνε. Αν είναι όμως να τον χάσει το ποδόσφαιρο για να τον κερδίσουν οι επιχειρήσεις του προέδρου χαλάλι του. Αξίζει κάθε θυσία. 

Άλλωστε με τα προσόντα που έχει δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να πάει και για βουλευτής, ακόμα και για υφυπουργός Αθλητισμού. Εδώ έγινε ο Ιωαννίδης, κοτζάμ Νιαρχάκος θα κωλώσει;

Την 1η Ιανουαρίου ξεκινά και επίσημα η μεταγραφική περίοδος με τον ΠΑΣ να είναι υποχρεωμένος να κάνει τουλάχιστον τρεις- τέσσερις καλές κινήσεις για να καλύψει τα μεγάλα κενά που υπάρχουν στο ρόστερ του.

Κι επειδή «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια» ο κόσμος του ΠΑΣ επιθυμεί κινήσεις ουσίας που δεν θα αποτελούν δεύτερες και τρίτες λύσεις για τους άλλους. Κι εξηγούμαι! Ο Γενάρης δεν είναι εποχή για πειράματα ούτε μπορείς να βρεις εύκολα κάτι εξαιρετικό. Εποχή για καλά μπαλώματα και φτιασιδώματα είναι ο χειμώνας. Τώρα ψωνίζεις αυτό που σου λείπει και το καλοκαίρι πας για… καινούργιο κοστουμάκι από τη βιτρίνα που θα το πληρώσεις κάτι παραπάνω για να κάνεις τη διαφορά.

Τον Γενάρη είναι επιτακτική ανάγκη να βρεις παίκτες που θα αποδώσουν και θα προσαρμοστούν άμεσα. Παίκτες που θα έχουν το «ειδικό βάρος» να φορέσουν τη φανέλα και το έχουν αποδείξει. Και τέτοιους παίκτες χρειάζονται οι ομάδες που έχουν στόχους, έστω κι αν δεν είναι τα καλύτερα παιδιά. Για μπάλα μιλάμε, άλλωστε, όχι για… παρθεναγωγείο.

Στον ΠΑΣ, αυτός ο Γενάρης μπορεί να –και κατά πάσα πιθανότητα θα- σημάνει την πρώτη οριστικά χαμένη χρονιά της διοίκησης Χριστοβασίλη που, στην πράξη, μοιάζει να αντιμετωπίζει ένα σωρό προβλήματα τα οποία η θεωρία δεν είχε περιλάβει καν.

Στον ΠΑΣ είναι νομίζω σαφές σε κάθε ψύχραιμο παρατηρητή ότι δεν υπάρχει σκέψη και μέθοδος δράσης (με τον Χριστοβασίλη στη μέση να προσπαθεί να εξισορροπήσει καταστάσεις), σοβαρό έλλειμμα επικοινωνίας και ακόμη σοβαρότερο πρόβλημα ευθυγράμμισης της τελικής συνιστώσας με τον τρόπο σκέψης του «μέσου» φίλου της ομάδας.

Αν και, στην πράξη, ο ΠΑΣ απολαμβάνει οικονομικής ευμάρειας, η ομάδα βρίσκεται κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού χωρίς άμεση, ορατά βιώσιμη λύση για το γήπεδό του (οι εξαγγελίες για νέο γήπεδο στον Κατσικά πήγαν περίπατο), με ΟΛΑ τα θεμελιώδη στοιχεία του υπό μικρή ή μεγάλη αμφισβήτηση, χωρίς μεταγραφικό σχεδιασμό, χωρίς πειστική και συνεπή «εξωτερική πολιτική» απέναντι στους αντιπάλους και την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα, χωρίς φανερό τρόπο να καβαλήσει καν (πόσο μάλλον να ενισχύσει) τον ενθουσιασμό που προκάλεσε τον Ιούνιο του 2008 η αλλαγή σκηνικού και οι προσδοκίες που γέννησε εκείνη η αλλαγή.

Ναι. Θεωρητικά όλα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Θεωρητικά όμως, αν η κβαντική φυσική δε λέει ψέματα, και το να δει κάποιος τα κομμάτια ενός σπασμένου φλιτζανιού να σηκώνονται ως δια μαγείας από το έδαφος για να το ξανασχηματίσουν ατόφιο δεν είναι αδύνατο. Είναι, ωστόσο, στατιστικά απίθανο. Ας περιμένουμε λοιπόν....

Ν. ΣΚΟΥΜΠΟΣ (αναδημοσίευση από Αθλητική Γνώμη)

κ. Νιαρχάκο, την 27/11/2012 κοινοποιήθηκε στον κ. Αθανάσιο Μυριούνη εξώδικη δήλωση – πρόσκλησή σας με την οποία τον καλείτε εντός τριών (3) ημερών από τη λήψη της να σας γνωρίσει τον συντάκτη του από 31/10/2012 κειμένου που αναρτήθηκε στον ηλεκτρονικό χώρο «PASSPORTS.gr» με τίτλο «Ο Χριστοβασίλης οφείλει να βρει άλλους 50 Νιαρχάκους» και περιεχόμενο αυτό το οποίο αναφέρετε. 

Σας γνωστοποιώ λοιπόν ότι εγώ είμαι ο μοναδικός συντάκτης του επίμαχου άρθρου, το οποίο κατά την γνώμη σας πλήττει την τιμή και την υπόληψή σας, κατά τη δική μου γνώμη όμως υπηρετεί την ελεύθερη δημοσιογραφία σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 14 § 2 του Συντάγματος που κατοχυρώνεται η ελευθερία του Τύπου και περιλαμβάνει την ελεύθερη έκφραση και την ελεύθερη διάδοση της γνώμης η οποία χωρίς να ανάγεται σε δημόσια λειτουργία, πρέπει να λειτουργεί σε όφελος του κοινωνικού συνόλου, ασκώντας έτσι καθήκοντα που η ίδια επιλέγει, με βάση την αποστολή του Τύπου, εξειδικευόμενη στην ενημέρωση και παροχή πληροφοριών, προκειμένου να συμπράξει στη διαμόρφωση της Κοινής Γνώμης.

Για το λόγο αυτό εξάλλου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναγνώρισε ότι η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί μία από τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και τη βασική προϋπόθεση για την προαγωγή της και την ολοκλήρωση της προσωπικότητας κάθε ατόμου. Η ελευθερία εκφράσεως δεν καλύπτει μόνο πληροφορίες και ιδέες που είναι ευπρόσδεκτες ή θεωρούνται ως μη επιθετικές ή αδιάφορες αλλά και τις ιδέες - γνώμες που προκαλούν, προσβάλλουν, ενοχλούν, ή προκαλούν σύγκρουση, ανησυχία ή αναστάτωση, κατά την πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και πολλών ελληνικών Δικαστηρίων. Το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν προστατεύει μόνο την ίδια την ιδέα ή την πληροφορία αλλά εκτείνει την προστασία του και στα μέσα και τον τρόπο με τα οποία διοχετεύονται οι ιδέες και οι πληροφορίες.

Οι αρχές αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία για την ελευθερία του Τύπου που αποτελεί το μέσο με το οποίο οι πολίτες διαμορφώνουν τη γνώμη τους. Έτσι τα όρια της ανεκτής κριτικής είναι ευρύτερα στην περίπτωση όσων ενεργούν ως δημόσια πρόσωπα εν ευρεία εννοία απ’ ότι στην περίπτωση του κάθε πολίτη. Ο πρώτος εκθέτει ενσυνείδητα και αναπόφευκτα τον εαυτό του στον έλεγχο και την κριτική του Τύπου και οφείλει να έχει ευρύτερα όρια ανοχής.

Δυστυχώς, όμως, τα δικά σας όρια στην κριτική αποδεικνύονται πολύ στενά και δίδετε την εντύπωση ότι όχι μόνο δεν αντέχετε την έκφραση διαφορετικής από τη δική σας γνώμης αλλά και ότι αποπειράσθε να φιμώσετε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει την αυθεντία σας. Εξάλλου η άσκηση αγωγών και μηνύσεων κατά δημοσιογράφων ανέκαθεν υπήρξε η προσφιλής τακτική εκείνων που θεωρούν ότι ο Τύπος είναι ελεύθερος να γράφει αρκεί να μην ασκεί κριτική. Οψόμεθα εις Φιλίππους λοιπόν.

Ν. ΣΚΟΥΜΠΟΣ